K87, Sabaki, The art of Settling Stones

Dit is een bladerboek. De beschrijving van de theorie is hecht gestructureerd en de dwarsverbanden tussen de paragrafen worden duidelijk aangegeven. Ook hebben de talrijke problemen de prettige opmaak met de probleemstellingen op rechterbladzijden. Wel zijn al in de inleidende hoofdstukken een keer Wit en Zwart en een keer rechts en links verwisseld. Anders dan in een joseki-dictionary is de beginsituatie niet een lege hoek maar een moyo van een van beide spelers, waarin een invasiesteen of -groep van de tegenstander levensproblemen heeft. Heel vaak wordt een zet die de invasiesteen elke kans op een uitbreiding ontneemt, beantwoord met een plakzet. Die ontketent een gevecht, waarbij beide posities sterker worden; dat de moyopositie sterker wordt is geen bezwaar voor degene die de plakzet uitvoert. De tegenstander was in de omgeving toch al sterk en kan door nog sterker te worden overgeconcentreerd raken. Wat belangrijker is: de steen of groep die in het nauw was, is sterker geworden. Procentueel is hij nu regionaal minder in de minderheid dan voorheen. Vergelijk de schaker die op afruil uit is als hij materieel voorstaat. Buitengewoon belangwekkend is diagram 12 op bladzijde 27. Richard Bozulich lijkt daar partij te kiezen in de Hoekse en Kabeljauwse twisten die al tientallen jaren tussen professionals woeden: of de uitwisseling van wit 1 voor zwart 2 wel of niet altijd onmiddellijk gevolgd moet worden door de uitwisseling van wit 3 voor zwart 4, omdat wit 3 later met zwart 5 beantwoord zou kunnen worden onder voldoende overeenkomstige omstandigheden als dat wit 1 anders dan met zwart 2 beantwoord kan worden. Mijn beoordeling is: GOED, ook al denkt Het Paard er met zijn grote hoofd blijkbaar anders over.